Raúl
pensaba que su oficio de cartero se había vuelto monótono y sin gracia.
Ahora
la gente se comunicaba vía internet y a él solo le tocaba entregar cuentas y
documentos. Nada parecido a esas cartas manuscritas de antes, que solían llevar
buenas noticias o una ilusión a quién las recibía.
Tiempo atrás, él se sentía orgulloso de ser
cartero y poder contribuir, de vez en cuando, a la felicidad de alguien. Ahora
era lo contrario, muchas veces le tocaba recordarle a la gente deudas que no podían pagar y terminaban por
verlo como un enemigo.
Al
entrar a uno de los edificios que atendía, revisó la correspondencia que llevaba y se alegró de
ver que había una carta para Clara...
Podría
haberla echado por debajo de su puerta, pero tocó el timbre, esperando
entusiasmado, a que ella abriera.
Apareció
en el umbral y Raúl pensó que estaba más linda que nunca.
Hubiera
querido entregarle un ramo de flores, pero en lugar de eso, le alargó un aviso
de Cobro del servicio de Impuestos internos.
Ella
lo recibió en silencio y se le escapó un suspiro. Luego, avergonzada de haber
exteriorizado su desaliento, se rió y le soltó una broma:
-¡
Ojalá algún día me trajera una carta de amor!
Sus ojos chispeaban de risa, pero Raúl notó
que sus labios se curvaban hacia abajo sin que ella pudiera evitarlo,
traicionando así su insatisfacción y su melancolía.
Le
dieron ganas de decirle: ¡ Yo mismo le
escribiría una carta de amor si usted me lo permitiera!
Al
atardecer, camino a su casa pensó: Pero, claro ¿ como no se me ocurrió antes? ¡
Le escribiré esa carta que a ella le
gustaría recibir! Lo haré en forma
anónima, por supuesto, y así podré decirle libremente cuanto me gusta y lo
mucho que pienso en ella...
Pasó
a una librería y compró una esquela y algunos sobres. Ya en su habitación,
desplegó los materiales sobre la mesa. Tomó el lápiz, ansioso de poner en el
papel románticas frases que la conmovieran, pero no se le ocurrió ninguna.
No
era muy versado en escritura ni había leído libros en los cuales pudiera buscar
inspiración.
Al
final, escribió lo que muchas veces había pensado al mirarla:
Señorita
Clara:
Usted
es linda y simpática. Me gustaría mucho conocerla mejor.
No se
ofenda si le digo que pienso mucho en usted.
Firmó
con una simple J..., para despistarla y que no sospechara de él.
Le
puso una estampilla al sobre y la ensució un poquito con tizne para que pareciera
que llevaba el timbre de Correos.En seguida la mezcló con el resto de las
cartas que tenía que repartir en el edificio.
Dejó
pasar una semana y le escribió otra.
Clarita: ¿ Puedo tutearte? El martes me tocó subir contigo en el
ascensor. Te vi tan linda que pensé que había llegado la Primavera...Será
porque tu cara se parece a una flor.
Estaba orgulloso de sí mismo. Pensaba que cada
día las cartas le salían mejor. Quizás porque cada día se acrecentaba el amor
que sentía por ella...
Esa
vez decidió entregársela en persona. ¡ Quería ver su expresión cuando la
recibiera!
Cuando
abrió la puerta, se impresionó de verla tan cambiada. Se había cortado el pelo
y lo llevaba rizado aureolando su cara. Además, se había pintado los ojos y se
había puesto pintura de labios. ¡ Estaba preciosa!
Se
ruborizó al recibir la carta de manos de Raúl, y él, haciéndose el inocente le
preguntó:
-¿
Serán buenas noticias, señorita Clara?
-¡
Sí! ¡ Creo que sí!- exclamó ella y
apretó el sobre contra su pecho.
Lo
que Raúl no sabía era que Clara había estado atando cabos y adquiriendo una
certeza cada vez más grande de que su admirador tenía que ser un vecino del
edificio.
Luego,
al leer la frase sobre el encuentro en el ascensor, estuvo segura. Y esa J de
su nombre...Tenía que averiguar los nombres de los solteros que vivían en su
piso.
Días
después, Raúl se equivocó y deslizó bajo su puerta un sobre de cobranzas
dirigido a un tal Jaime. ¡Era el tipo buenmozo que vivía dos puertas más allá!
Clara
recordó las veces que habían coincidido en el ascensor. Las miradas de soslayo
que él le dirigía cuando se cruzaban...¡ Tenía que ser él!
Y
ahora se le presentaba la ocasión de hablarle cuando fuera a entregarle la
cuenta deslizada bajo su puerta.
La
invadió una dulce emoción. Sabía que vivía solo, igual que ella. Pensó que sin duda era tímido y no había
encontrado otra forma de dirigirle la palabra más que a través de esas cartas
anónimas. ¡ Nunca se las mencionaría
cuando hablaran...! No querría, por
ningún motivo, hacer que se avergonzara...
Se
peinó sus rizos y se echó otra capa de carmín en sus labios. Ensayó frente al espejo su más linda sonrisa y
luego se dirigió decidida al departamento de Jaime.
Al
día siguiente, Raúl se encontró con Clara en el pasillo del edificio. Había
estado pensando que ya era el momento de confesarle que era él su admirador
secreto.
-Esta
vez no le tengo carta, señorita Clara.
-¡
Oh! No importa ¡ Ya no es necesario! El y yo conversamos ayer y esta noche vamos a
salir juntos. ¡ Gracias, señor cartero,
por servirnos de Cupido!
A nice story!
ResponderEliminarAmiga escritora,estas muy amena en esta nueva historia,pero sigo pensando todas ellas poseen algo de tu personalidad que intenta hacer salir
ResponderEliminarBuaaaa!!
ResponderEliminarcomo se dice, "nadie sabe para quien trabaja" ...que desilusión para el hombre que se esforzó de mucho y por no ser más directo, pero se puede ver que ella no estaba ni ahí con él, pues no tenía una sensación de ilusión con el cartero...
Un abrazo amiga
y gracias por tu compañía!
ResponderEliminari couldn't believe that i would ever be re-unite with my ex-lover, i was so traumatize staying all alone with no body to stay by me and to be with me, but i was so lucky one certain day to meet this powerful spell caster Dr Akhere,after telling him about my situation he did everything humanly possible to see that my lover come back to me,indeed after casting the spell my ex-lover came back to me less than 48 hours,my ex-lover came back begging me that he will never leave me again,3 months later we got engaged and married,if you are having this same situation just contact Dr Akhere on his email: AKHERETEMPLE@gmail.com thanks very much sir for restoring my ex-lover back to me,his email: AKHERETEMPLE@gmail.com or call/whatsapp:+2349057261346
hindi ako makapaniwala na kailanman ay muling makiisa ako sa aking kasintahan, labis akong na-trauma sa pananatiling nag-iisa na walang katawan na manatili sa akin at makakasama ko, ngunit napakasuwerte ako sa isang tiyak na araw upang matugunan ito malakas na spell caster na si Dr Akhere, matapos sabihin sa kanya ang tungkol sa aking sitwasyon ginawa niya ang lahat ng makataong posible upang makita na ang aking kasintahan ay bumalik sa akin, sa katunayan matapos na ihagis ang spell ang aking dating kasintahan ay bumalik sa akin ng mas mababa sa 48 oras, dumating ang dating kasintahan ko. bumalik sa pagmamakaawa sa akin na hindi na niya ako pababayaan, 3 buwan mamaya kami ay nakipag-ugnay at nag-asawa, kung nagkakaroon ka ng parehong sitwasyong ito makipag-ugnay lamang kay Dr Akhere sa kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com maraming salamat sa sir sa pagpapanumbalik ng aking dating kasintahan bumalik sa akin, ang kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com o tumawag / whatsapp: +2349057261346